Djam : άλλη μια ταινία Gatlif που θα βλέπαμε 2, 3 φορές

του Turkey Today: πετύχαμε την ταινία στην ελληνική δημόσια τηλεόραση και δυστυχώς όχι περνώντας έξω από κινηματογραφική αίθουσα

Ενώ μας θύμισε πολλά από τα στοιχεία που έχουν οι ταινίες του Tony Gatlif, δηλαδή τον αυτοσχεδιασμός, τον αυθορμητισμό, τη ζωντάνια, την αλληλεγγύη μεταξύ των ανθρώπων σε δύσκολες καταστάσεις, το Djam μας έδωσε να καταλάβουμε πόσο ανθρωπολόγος ή εθνολόγος είναι αυτός ο κύριος Tόνης. Βιογραφικό, σπουδές, δασκάλους του δεν ψάξαμε, μια μικρή έρευνα θα άξίζε τον κόπο. Η διεισδυτική ματιά του Τόνη και των συνεργατών του, μαζί με το cast αναδεικνύεται όπως γυρίστηκε η ταινία σε μέρη που μελετάμε χρόνια τώρα.

Ξεκινά να λέει αλήθειες από το πιο όμορφο νησί του κόσμου

Εάν δεν ξέρετε ποιό είναι αυτό το νησί, έχετε ένα παραπάνω λόγο να δείτε την ταινία. Το νησί δεν είναι ντεκόρ : έχει τα προβλήματα μιας ολόκληρης χώρας: τράπεζες, μνημόνια, ζόρια, έλλειψη ανταλλακτικών ή εξαρτημάτων για παλιά μεν, λειτουργικά τε κι ανθεκτικά μηχανήματα. Η Djam ξεκινά από εκείνο το νησί να πάει σε μια από τις μεγαλύτερες και πιο όμορφες πόλεις τους κόσμου. Αποστολή της είναι να βρει μια προπέλα ; δεν έχει τόσο σημασία, εν πάσει περιπτώσει ένα εξάρτημα που δεν έχει τον παραμικρό ρόλο πέραν αυτού της αφορμής για το ξεκίνημα της πλοκής. Αποκτά το εξάρτημα την καίρια στιγμή, φθάνοντας στη μεγαλύτερη πόλη που παρουσιάζεται στο φιλμ : εδώ έχετε κι έναν από τους λόγους για τον οποίο γίνεται λόγος περί της ταινίας στο Turkey Today. Η Djam νωρίζεται με την Avril, μια κοπελούδα που δεν ξέρει ακριβώς που πατά και που βρίσκεται, , όπως πολλοί άλλωστε από εμάς,. Η Avril ακολουθεί την Djam στο ταξίδι της επιστροφής στο πιο όμορφο νησί μέσω της πιο ενδιαφέρουσας ίσως "γωνίας" της ελληνικής επικράτειας.

Και συνεχίζει όπως άρχισε με ακόμα περισσότερο συναίσθημα μέσω Βαλκανίων

Για να μην παρεξηγηθούμε ας εξηγηθούμε καλύτερα: οι Τονης και Σια είναι το ακριβώς αντίθετο του οριενταλιστή, του μέσου, του κάτω και του πάνω Ευρωπαίου, ή όπως αλλιώς θέλετε πείτε τον. Κατανόησαν τι εστί Κομοτηνή, όπως ίσως δεν την κατανόησε κόσμος και κοσμάκης που σπούδασε εκεί ή την σπούδασν, υποτίθεται, εκ των υστέρων με σκοπότ ην επαγγελματική ανέλιξη. Η μουσική εδώ, ο χορός εκεί, είναι ένα μέσο μεταξύ των όποιων χρησιμοποιεί για να περάσει ο καλλιτέχνης αυτό που θέλει να πει : όλα καλά, όπως και να'χει. Για αυτό κι όταν γυρίσει η Djam στο νησί μπορεί να κάνει και πλάκα ότι δήθεν το εξάρτημα που έψαχνε δεν ευρέθη. Όλα καλά, επομένως, και με κρύο, και με ζέστη, και με το σκάφος έτοιμο για νέα ταξίδια.