Από Σμύρνη για Λέσβο επί κορονοϊού

από το blog Pul Biber: στην Τουρκία περίμεναν ότι θα ξεκινήσουν τέλη Μάρτη πτήσεις

Ο Ashley και η Hilary ταξίδευαν για ένα διάστημα στην Τουρκία προτού αποφασίσουν να εγκατασταθούν στο Selçuk, μια κωμόπολη στα νότια της Σμύρνης στα μέσα των 2010s. Από τα τέλη του περασμένου Φλεβάρη έψαχναν τρόπο να περάσουν στη Λέσβο για να φροντίσουν ένα κτήμα και για άλλες δουλειές. Στην Τουρκία υπήρχαν ενδείξεις την άνοιξη ότι θα ξεκινούσαν ξανά αεροπορικές πτήσεις σίγουρα προς την Ευρώπη αλλά όχι για την Ελλάδα, ίσως όμως για τη Γερμανία. Έτσι περίμεναν ότι θα έφταναν στη Λέσβο μέσω Μονάχου. Θα ήταν σίγουρα χάλια μια πτήση από τη Σμύρνη στην Κων/πολη, διανυκτέρευση σε ξενοδοχείο του αεροδρομίου, πτήση προς Μόναχο, από εκεί για Αθήνα, τεστ κορονοϊού, διανυκτέρευση στην Αθήνα και πτήση προς Μυτιλήνη. Συνολικά τράνζιτ από 5 αεροδρόμια και 2 διανυκτερεύσεις. Φαινόταν σαν κάτι εφικτό αλλά πέρα από τα τεράστια υγειονομικά ρίσκα από τόσα αεροδρόμια, έκριναν ότι ήταν πολύ απίθανο να ξεκινήσουν πτήσεις από Τουρκία. Έπεσαν μέσα διότι όπως περίμεναν ακυρώθηκαν λίγο αργότερα. 

Εν τέλει αποφάσισαν να μην περιμένουν πλέον για πτήσεις και πλόες και να ταξιδέψουν διά ξηράς. Αυτό έγινε εφικτο μετά την 1η Ιούνη όταν η Τουρκία ήρε την απαγόρευση μετακίνησης από πόλη σε πόλη κι έτσι οι δύο υποψήφιοι ταξιδιώτες άρχισαν να κοιτούν ξανά τα σύνορα. Το πρόβλημα είναι βεβαίως ότι κανονικά μπορεί κάποιος να περάσει μέσω της γέφυρας από τα Ύψαλα στους Κήπους του Έβρου εποχούμενος κι επομένως υπήρχε αμφιβολία για το αν θα τους άφηναν να περάσουν περπατώντας. Ήξεραν ότι αν κατάφερναν να φτάσουν στην ελληνική πλευρά, θα κατάφερναν να συνεχίσουν διότι είχαν ξεκαθαρίσει το ζήτημα στο ελληνικό προξενείο της Σμύρνης, οι υπάλληλοι αξίζουν εύσημα. Τους έδωσαν το τηλέφωνα του γραφείου ελέγχου των Κήπων για να μπορέσουν να καλέσουν εκ των προτέρων και να πάρουν άδεια να περάσουν. Ήταν όμως δική τους ευθύνη να περάσουν στην ελληνική πλευρά των συνόρων και να αποδείξουν τη συνέχεια τουταξιδιού τους στη Λέσβο. Κι έπρεπε να προγραμματιστεί το ταξίδι με τρόπο τέτοιο που να κολλάν ημερομηνίες και όλα μεταξύ τους χωρίς ξενοδοχεία ή άλλα ρίσκα.

Ήξεραν ότι υπήρχε πλοίο από Καβάλα στις 3 το απόγευμα την Τρίτη 9 Ιουνίου που έφτανε στη Μυτιλήνη στις 10.30 το βράδυ, αρκετά νωρίς για να πάρεις ταξί. Κι αφού είχαν κλείσει εισιτήριο από Καβάλα, είχαν απόδειξη για τη συνέχιση του ταξιδιού τους. Κι είχαν ακόμα όλη τη χαρτούρα από την Εφορία που απεδείκνυε μόνιμη κατοικία στη Λέσβο. Το πλάνο ήταν λοιπόν να φτάσουν στα σύνορα κατά τις 9 το πρωί για να έχουν όλο το χρόνο μπροστά τους να περάσουν τα σύνορα. Είχαν συνεννοηθεί με ταξί από Αλεξ/πολη για το ταξίδι από τους Κήπους στην Καβάλα κι είχαν ψιλο διαπραγματευτεί την τιμή για αυτά τα 200 χλμ.. Πώς φτάνουν όμως στα Ύψαλα στις 9 το πρωί την 9η Ιούνη; Πώς κάνουν τα 550 χλμ ; Θέλει 7 ώρες χωρίς στάση αν και θα μπορούσαν να παν με λεωφορείο και μια διανυκτέρευση. Εν τέλει αποφάσισαν να κάνουν κάτι πιο ακριβό: να νοικιάσουν αυτοκίνητο και οδηγό και να φύγουν λίγο μετά τα μεσάνυχτα κατευθείαν για τα σύνορα.  

Το τελευταίο πρόβλημα ήταν ότι λόγω μέτρων κατά κορονοϊού όσοι ήταν άνω των 65 ετών δεν επιτρεπόταν να βγουν από τα σπίτια τους παρά μόνο για λίγες ώρες την Κυριακή. Κι επιτρεπόταν να ταξιδέψουν το πολύ μέχρι ένα κοντινό εξοχικό με τον όρο να μείνουν εκεί 30 μέρες. Η Hilary έκανε σχετική αίτηση στην ηλεκτρονική πλατφόρμα της κυβέρνησης, συμπλήρωσε σωστά όλα τα πεδία της αίτησης κι η πλατφόρμα είπε ότι δεν είχε δικαίωμα να ταξιδέψει μέχρι να γίνει 65 ετών. Παρά τις προσπάθειες έβγαινε το ίδιο αποτέλεσμα κι έτσι αποφάσισε να κάνει αίτηση για διαφορετική άδεια (με πλήρη περιγραφή στα αγγλικά και στα τουρκικά για αυτό που ήθελα να κάνουν ταξιδεύοντας. Κι έγραψε και στο βρετανικό προξενείο όπως προτείνονταν μεταξύ των συμβουλών για όποιον προσπαθούσε να βγει από την Τουρκία. Πήρε ένα γράμμα για τον Έπαρχο που εκδίδει τις ταξιδιωτικές άδειες όπου μπερδεύτηκαν Ελλάδα και Βουλγαρία. Δεν τις χρησιμοποίησαν κι ανησυχούσαν λίγο με το τί θα έδειχναν αν τυχόν τους σταματούσαν κι έδειχνα "λάθος" άδεια. Εν τέλει, δεν τους σταμάτησε κανείς και δεν είχαν κανέναν θέμα ταξιδεύοντας ενώ ήταν άνω των 65.

Ο οδηγός τους έφτασε λίγο μετά τα μεσάνυχτα στο σπίτι κι ήταν ξύπνοι όταν περνούσαν από το Αϊβαλί, το σημείο απ'όπου θα περνούσαν κανονικά στη Λέσβο σε 90 λεπτά και στο οποίο θα έφταν 18 ώρες αργότερα. Πέρασαν τον Βόσπορο τις πρώτες πρωινές ώρες κι έφτασαν στα σύνορα γύρω στις 8. Χρειάστηκαν 2 ώρες και κάμποσα λεπτά για να γίνουν όλες οι διατυπώσεις.

Η τουρκική αστυνομία εξέτασε εξονυχιστικά τα ταξιδιωτικά έγγρα προτού αποφασίσει να πάρει τους ταξιδιώτες στον πάνω όροφο να δουν άλλους συναδέλφους οι οποίοι εξέταζαν άλλα έγγραφα. Εντέλει ικανοποιήθηκαν με τα δικά τους και τους είπαν να περιμένουν για ένα αγώγι προς την ελληνική πλευρά. Οι ταξιδιώτες μάλλον κατάλαβαν λάθος το μήνυμα κι αφού αγόρασαν ορισμένα πράγματα από το duty free ξεκίνησαν για απέναντι.

Η ελληνική αστυνομία εξέτασε εξονυχιστικά τα ταξιδιωτικά τους έγγραφα για κάμποσο διάστημα. Δεν ήταν τόσο ομιλητικοί ή μάλλον ήταν όταν πήγαιναν πίσω από τα φιμέ τζάμια οπότε οι ταξιδιώτες δεν είχαν ιδέα για το τί λέγονταν. Φαινόταν να μην έχουν ιδέα για το τηλεφώνημα των ταξιδιωτών μια μέρα πριν που ειδοποιούσαν για το ταξίδι τους. Εντέλει τους ζήτησαν το τηλεφωνικό τους αριθμό και να καλέσουν το ταξί που είχαν συμφωνήσει. Πήραν την πινακίδα κυκλοφορίας του ταξί και τους επέστρεψαν τα διαβατήρια. Τους είπαν να παν κατευθείαν στον προορισμό τους και να μείνουν σε απομόνωση για 7 μέρες. Κατά τις 10 το πρωί είχαν τελειώσει με τους Κήπους.

Το ταξί ήταν ανησυχητικά γρήγορο.... αλλά γρήγορα οι δύο ταξιδιώτες αποκοιμήθηκαν. Λίγο αργότερο σταμάτησαν σε μια αγαπημένη καφετέρια για ένα φρέντο εσπρέσο, έπειτα κλαμπ σαντουιτς κι αλλους φρεντο. Φτάνουν στο πλοίο όπου στέλνουν τα μηνύματά τους για τα εισητήρια, συμπληρώνουν μια αίτηση με διεύθυνση, τηλέφωνα και αριθμούς εισητηρίων όπου δήλωναν ότι δεν είχαν έρθει σε επαφή με περίπτωση κοβιντ εξ όσων γνώριζαν.

Κανείς στην Καβάλα δεν φορούσε μάσκα εκτός ορισμένων σερβιτόρων. Οι αποστάσεις τηρούντο και πάνω κάτω τα ίδια είδαν στο πλοίο. Αναχώρησε στην ώρα του αλλά δεν υπάρχουν και πολλά πραγματικά να πει κανείς για αυτό το ταξίδι. Κάθισαν έξω, διάβασαν λίγο, πήραν 1-2 μπύρες... Έφτασαν στη Μυτιλήνη όπου βρήκαν αμέτρητα ταξί.

Συνολική διάρκεια ταξιδιού 23 ώρες από τις 12.15 τα μεσάνυχτα ως τις 11.15 το επόμενο βράδυ. Συνολικό κόστος 650 ευρώ για 2 άτομα. Μια δύσκολη μέρα, με πολύ άγχος ορισμένες στιγμές κι όχι χωρίς κόστος. Τα κατάφεραν όμως.