Ποιος κρατά τον Ερντογαν τα τελευταία δέκα χρόνια στην εξουσία;

του Sabahattin Özkibar: Οι Φετουλαχ Γκιουλεν, Κεμαλ Κιλιτσνταρογλου και Ντεβλετ Μπαχτσελι. Τα δέκα τελευταία χρόνια της δεκαοκτα-ετούς εξουσίας του Ταγιπ Ερντογαν οφείλουν πολλά σε αυτά τα ονόματα

Εάν δεν υπήρχε αυτός ο Γκιουλέν κι οι εταίροι του, οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις δεν θα περιέπιπταν στην κατάσταση που είναι για λύπηση και θρησκευτικές συμμορίες ληστών όπως ο Στρατός της Ελεύθερης Συρίας δεν θα τις υποδέχονταν ως «εναλλακτικό στρατό». Ομοίως, εάν δεν υπήρχε η Τρομοκρατική Οργάνωση του Φετουλαχ (ΤΟΦ), η δικαιοσύνη και βέβαια το σύνολο του κρατικού μηχανισμού δεν θα συνδέονταν με το Παλάτι. Όταν ξημέρωσε η ΤΟΦ απεδείχθη Δούρειος Ίππος, η ράβδος που άνοιξε το δρόμο για τον Έρντογαν.

Κι αν έτσι έχουν τα πράγματα, που κολλά ο Κιλιτσνταρογλου;

Συνεύρεση με νέο-φιλελεύθερους αποστάτες

Κι ο Κιλιτσνταρογλου διά της παρουσίας του είναι για τον Ερντογαν ό,τι ήταν ο Χιζιρ Αλεϊσελαμ για το Μωϋσή στο θαύμα των υδάτων. Διότι όποτε παραπατά ο Ερντογαν, τρέχει να τον βοηθήσει, διαθέτουμε το αρχείο των ενεργειών του. Αυτός που έσωσε τον Ερντογάν μέσα από τα συντρίμμια της ΤΟΦ και του PKK ήταν ο Κιλιτσνταρογλου. Ας αφήσουμε τα περί συναίνεσης πάνω σε αυτά τα θέματα· αν μπορούσε να σωπαίνει και να κρατά απόσταση από τις δυο οργανώσεις, ο Ερντογαν δεν θα μπορούσε τώρα ούτε στο δρόμο να βγει. Και το να ιδιοποιηθεί αυτές τις δυο αυτοκρατορικές συμμορίες που έστυψε και πέταξε ο Ερντογαν, απεικονίζει την σκοτεινή αποστολή που ανέλαβε με το σήμα που έλαβε στο ίδρυμα TESEV παρά την άγνοιά του περί τα πολιτικά.

Εάν δεν είναι έτσι, ο φίλος της ΤΟΦ και του PKK δεν θα συνευρίσκονταν προ ολίγων ημερών με νέο-φιλελεύθερους αποστάτες για να δουν πως θα σώσουν μαζί την Τουρκία. Με αυτούς δηλαδή που αποτελούν μια περιθωριακή συμμορία αυτοκρατορικής επίνευσης χωρίς να εκπροσωπούν ούτε 1 στους 10.000 στον τόπο τούτο. Το συμπέρασμα είναι φανερό: παρόλο που λέει πολλά σωστά το τελευταίο διάστημα, ο Κιλιτσνταρογλου δεν μπορεί, λόγω της παραπάνω εικόνας του, να εμπνεύσει εμπιστοσύνη στο λαό, δεν μπορεί να βρει ανταπόκριση ή να μεγαλώσει το κόμμα του. Εντούτοις, η Τουρκία ζει χωρίς υπερβολή τη μεγαλύτερή της κατάρρευση και καταστροφή των τελευταίων 90 ετών· το κλίμα δηλαδή είναι ευνοϊκό για αυτόν και το κόμμα του.

Ας έρθουμε τώρα στον Ντεβλετ Μπαχτσελι…

Υποψήφιος πρόεδρος ο Γκιουλ;

Σίγουρα η θέση του Μπαχτσελι, ειδικά μετά από τα τελευταία 5 χρόνια, είναι πολύ πιο δραματική απ’αυτήν του Κιλιτσνταρογλου και του Γκιουλεν. Δικαίως η μετατροπή του σε άνευ όρων φύλακα του Παλατιού του Ερντογαν, τον οποίον είχε καταδείξει ως επικινδυνότερο του PKK και διαιρετικό για τον Τουρκισμό, έφερε στην επικαιρότητα πολλά ερωτήματα. Η διολίσθησή του προκάλεσε λοιπόν πολύ σπέκουλα πάνω σε ζητήματα που παν από τη διατήρηση της καρέκλας του με δικαστική συνδρομή Ερντογαν, μέχρι να του γίνει υπόχρεος και υπάλληλος.

Το συμπέρασμα είναι φανερό: εάν δεν υπήρχε αυτός ο Φετουλαχ, ο Ερντογαν θα ήταν κυβέρνηση αλλά δεν θα ήταν εξουσία διότι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις και Δικαιοσύνη θα τον φρέναραν. Ομοίως, εάν δεν ήταν επικεφαλής του CHP o Κιλιτσνταρογλου και του MHP ο Μπαχτσελι, ο Ερντογαν δεν θα έφτανε μέχρι τα 2020, πράγμα που λέμε και ξαναγράφουμε εδώ και χρόνια… Φοβάμαι ότι με αυτόν τον απολογισμό, ο Ερντογάν θα συνεχίσει να υπάρχει. Απ’αυτή την άποψη, η προτεραιότητα βρίσκεται στην οικοδόμηση μιας νέας αντιπολίτευσης.

Και μ’αυτή την αφορμή ας δούμε και τους Εκρεμ Ιμαμογλου και Μανσουρ Γιαγιας στους οποίους ελπίζει αυτή η κοινωνία: υποψήφιος πρόεδρος του Κιλιτσνταρογλου δεν είναι ο ίδιος αλλά ο Αμπτουλα Γκιουλ. Ας κάνουν λοιπόν πολιτική παίρνοντας το υπόψιν…