Συζήτηση με την Αριάνα Φερεντίνου

της Melis Eren (06/05/2013): συζητήσαμε με της Αριάνα Φερεντίνου, συντονίστρια του ιντερνετικού ραδιοφώνου RadyoVesaire της Σχολής MME του Πανεπιστημίου Bilgi

Η Αριάνα Φερεντίνου, μετά από πολλά χρόνια στο Λονδίνο, είναι τα τελευταία 3 χρόνια  συντονίστρια του ιντερνετικού ραδιοφώνου RadyoVesaire της Σχολής MME του Πανεπιστημίου Bilgi. Στο ραδιόφωνο, σχεδόν 20 φοιτητές κάνουν 78 εκπομπές. Έχουν πρόγραμμα και στα Κουρδικά, και αυτό είναι το πρώτο ραδιοφωνικό Κουρδικό πρόγραμμα στην Πόλη. Επίσης έχουν Τουρκικά, Αγγλικά και Ελληνικά προγράμματα... Όταν βρεθήκαμε στο γραφείο του ραδιοφώνου RadyoVesaire, γνώρισα την Φερεντίνου για πρώτη φορά. Ωστόσο, από την πρώτη στιγμή μέχρι την στιγμή που είπαμε αντίο, ήταν τόσο κομψή και ζεστή, που ένιωσα ότι την ήξερα εδώ και χρόνια κι είχα έρθει να κάνουμε μια ζεστή κουβέντα. Και έτσι έγινε. Παρακάτω, θα διαβάσετε μια ωραία κουβέντα...

Καταρχήν, ήθελα να ρωτήσω, ποια είναι η Αριάνα Φερεντίνου; Το παρελθόν της ;

Εγώ ήμουνα στην Αγγλία. Ζούσα στο Λονδίνο, εργαζόμουν στο BBC, στην Ελληνική υπηρεσία του BBC. Λοιπόν, δίπλα από την Ελληνική υπηρεσία του BBC ήταν η Τουρκική υπηρεσία BBC, ήμασταν ακριβώς γείτονες, "κομσού" και στο Λονδίνο. Δουλεύαμε λοιπόν μαζί συνέχεια, πολλά χρόνια μαζί. Εκεί γνώρισα τον άντρα μου, ο οποίος ήταν κι αυτός δημοσιογράφος και δούλευε στην Τουρκική υπηρεσία του BBC. Δεν έχω καμία σχέση με την Τουρκία, η οικογένεια μου δεν έχει καμιά σχέση με την Τουρκία. Κατάγομαι από την Ιθάκη που είναι ένα νησί στο Ιόνιο πέλαγος κοντά στην Κεφαλλονιά. Είναι η πατρίδα του Οδυσσέα, της μυθολογίας...

Οι γονείς μου ήταν πάντα ανοιχτόμυαλοι και  όταν λοιπόν είπα στους γονείς μου ότι γνώρισα έναν Τούρκο, εντάξει κανένα πρόβλημα. Παντρεύτηκα στο Λονδίνο και μετά ο άντρας μου ήθελε να γυρίσει στην πατρίδα του για να δουλέψει στην τηλεόραση. Εγώ είχα έρθει μια φορά να δω το μέρος. M'άρεσε πάρα πολύ από την πρώτη στιγμή που ήρθα, ένιωσα σαν να το ήξερα το μέρος. Όλα μου ήτανε γνώριμα και μου θύμιζαν πάρα πολύ τα παιδικά μου χρόνια στην Αθήνα, γιατί εγώ λείπω από την Ελλάδα από τότε που τελείωσα το πανεπιστήμιο στην Αθήνα και μετά πήγα στο Λονδίνο σε άλλο πανεπιστήμιο. Όταν τελείωσα λοιπόν με το πρώτο πτυχίο και έφυγα, έμεινα με την εικόνα της Αθήνας του '80, μ' αυτήν την εικόνα έμεινα. Kι όταν ήρθα εδώ δέκα χρόνια μετά να επισκεφτώ την Κωνσταντινούπολη για πρώτη φορά. Μου θύμισε πάρα πολύ τις γειτονιές μου,  αυτές όπως μεγάλωσα... 

Είχα πάρα πολύ θετική ενέργεια για το περιβάλλον και μετά, γύρω στο 1996-97, μετακόμισα εδώ μόνιμα. Ήρθα εδώ όπου ήταν ο άντρας μου και έμεινα. Άρχισα να εργάζομαι σε διάφορα μέσα ενημέρωσης, Ελληνικά ως δημοσιογράφος-ανταποκρίτρια, διάφορα ιδιωτικά κανάλια, στην ΕΡΤ επίσης. Ερχόμενη εδώ, σταμάτησα από το BBC, είχα κάνει 15 χρόνια δουλειάς εκεί, κι εδώ άρχισα να εργάζομαι ως ανταποκρίτρια για διάφορα μέσα τηλεοπτικά, ραδιοφωνικά. Απο το 1999 είμαι στο πανεπιστήμιο, εδώ στο Πανεπιστήμιο Μπιλγκι. Άρα, είμαι αρκετά χρόνια πλέον εδώ και τώρα είμαι επίσης ανταποκρίτρια της EΡT, γράφω επίσης και στην Αγγλική έκδοση της Hurriyet. Kαι... είμαι εδώ.

Τώρα που είστε εδώ, εδώ και τόσα χρόνια, τί σκέφτεστε για τους νέους της Τουρκίας;

Είμαι πάρα πολύ αισιόδοξη για τους νέους της Τουρκίας. Εννοώ δεν ήμουνα καθόλου αισιόδοξη για τα παιδιά που είναι τώρα 35 χρονών. Αυτά όμως που τώρα είναι 20-25, νομίζω επειδή έχω δει πολλούς ας πούμε εκατοντάδες παιδιά έχουνε περάσει από τις τάξεις μου, είμαι πάρα πολύ αισιόδοξη για τα παιδιά της Τουρκίας σήμερα. Γιατί πιστεύω, τώρα ξέρεις μιλάμε για μια γενιά ίντερνετ. Πιστεύω ότι τα παιδιά της Τουρκίας, οι νέοι της Τουρκίας είναι πολύ πιο ανοιχτοί σε νέες εμπειρίες απ'ό,τι είναι τα παιδιά άλλων κοινωνιών και άλλων πολιτισμών, γιατί μπορούν, ξέρεις, δεν έχουνε τα βάρη του παρελθόντος. Αυτό είναι και καλό και κακό. 

Δηλαδή, δεν έχουν μια πάρα πολύ βαριά πολιτική παράδοση, ιστορική όπως έχουμε εμείς στην Ελλάδα, για να μας κρατάει και να μη μπορούμε να προχωρήσουμε. Είναι πιο ελεύθεροι, είναι πιο αποκομμένοι από το παρελθόν τους, δεν το ξέρουν το παρελθόν τους πολλοί, γιατί δεν τους αρέσει η Ιστορία και αυτό είναι κακό. Aλλά από την άλλη μεριά, αυτό τους κάνει πιο ελεύθερους, να μην έχουνε πρόβλημα να υιοθετήσουν οτιδήποτε καινούριο. Αυτό παλιά το φοβόμουν, επειδή μπορούσε να τους πάει σε δρόμους επικίνδυνους, σε περίεργα πράγματα. Νομίζω ότι τώρα πατάν πιο πολύ στα πόδια τους και μπορούν να κρίνουν πολύ περισσότερο από μόνα τους απ'ό,τι όπως ήταν πέντε χρόνια πριν. Τώρα βλέπω μεγάλη διαφορά. Σήμερα με καταλαβαίνουν και τους καταλαβαίνω πολύ περισσότερο απ'ό,τι καταλάβαινα τους φοιτητές μου πέντε χρόνια πριν και αυτό παρά το γεγονός ότι η χώρα σήμερα εδώ στην Τουρκία έχει πολλά προβλήματα, πουλάει πολύ "το άσπρο μαύρο". Eγώ είμαι σίγουρη ότι μπορεί τα νέα παιδιά να βρούνε την λύση για την Τουρκία και ότι το μέλλον στην Τουρκία θα έρθει απ’ αυτήν την γενιά. Εννοώ πολιτικά, εννοώ και πολιτιστικά, εννοώ όλα αυτά. Είμαι πολύ αισιόδοξη για τα παιδιά τώρα.

Θέλω να ρωτήσω αν μοιάζουμε με τους Έλληνες. Ειδικά με τους νέους της Ελλάδος ως αντιλήψεις, ειδικά, με τα μάτια της Ελλάδας η Τουρκία πώς είναι, η κουλτούρα της πως είναι;

Από πλευράς Ελλάδας δεν ξέρουμε τίποτα.

Αλήθεια; Ίσως τώρα με τις σειρές, Σουλεϊμάν.. 

Δεν μπορείς να μάθεις την Τουρκία μέσα από τον Σουλεϊμάν... 

Ναι έχετε δίκιο και δόξα το θεό που δεν μαθαίνετε απ'τον Σουλεϊμάν. Όμως τουλάχιστον πολλοί μαθαίνουν την Τουρκική γλώσσα τώρα.

Την γλώσσα ναι την μαθαίνουν... Όμως παράλληλα με τις σειρές αυτές, η Ελλάδα είναι σε πολύ άσχημη κατάσταση. Aν δεν βλέπανε τα Τουρκικά, θα βλέπανε βραζιλιάνικα, δηλαδή θέλουν να φύγουνε από την πραγματικότητα τους και καταφεύγουν σε φαντασιακά πράγματα, κι ο Σουλεϊμάν δεν είναι πραγματικότητα, είναι ένα παραμύθι, δεν έχει καμία σχέση με την Τουρκία. Δεν την ξέρουν ακόμα την Τουρκία και δεν ξέρω αν θέλουν να την μάθουν. Το θέμα είναι ότι πλέον εδώ σήμερα είναι περίπου χίλιοι καινούριοι Έλληνες οι οποίοι έχουν έρθει από την Ελλάδα, που τους λένε "Νεοπολίτες" οι οποίοι αρχίζουν και μαθαίνουν την Τουρκία. Αλλά βέβαια μαθαίνουν την Πόλη όχι την Τουρκία. Έχουνε φίλους, έχουνε φίλες, ερωτεύονται, κάνουνε παιδιά, χωρίζουν, αλλά όλο αυτό είναι μέσα στο στενό κύκλo, την υπόλοιπη Τουρκία δεν την ξέρουνε. Δεν την ξέρουνε καλά, δηλαδή ακόμα, αλλά νομίζω ότι και πάλι τα καινούρια παιδιά, εννοώ οι καινούριοι Έλληνες και οι καινούριοι Τούρκοι είναι πολύ πιο ανοιχτοί και είναι πολύ πιο εύκολο να γνωριστούν σήμερα.

Έχουμε πολλούς φοιτητές Εράσμους εδώ οι οποίοι είναι απόλυτα προσαρμοσμένοι. Έχουμε και Κύπριους εδώ, Ελληνοκύπριους οι οποίοι είναι πολύ χειρότεροι απέναντι στους Τούρκους και έρχονται, ξέρεις, σαν να έρχονται σε μια χώρα πρωτόγνωρη και βλέπεις ότι ενώ είναι όλοι μαζί, δεν κάνουν παρέα πάρα πολύ. Παρ' όλα αυτά κερδίζουν σε εμπειρία δηλαδή απομυθοποιούν. Δηλαδή καταργούν, δεν έχουνε αυτήν την φαντασία. Ερχόμενοι εδώ βλέπουνε ότι ο κόσμος είναι πολύ ίδιος μ' αυτούς, ότι οι νέοι είναι πολύ ευγενικοί, οι Τούρκοι νέοι τους βοηθούν πάρα πολύ και γενικά είναι πολύ καλύτερη η αντιμετώπιση των νέων εδώ στην Τουρκία απ'ό,τι είναι των Άγγλων ας πούμε. Πολύ καλύτερη... είναι πολύ πιο ευγενείς εδώ στην Τουρκία τα παιδιά απέναντι στους ξένους. Μπορούν να ψηφίσουν, μπορούν να αντιμετωπίσουν κάτι. Δεν πιστεύουνε τα πάντα κι αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό. 

Εμείς έχουμε εδώ, εγώ ξέρεις έχω οργανώσει ένα ραδιόφωνο. Στο ραδιόφωνο αυτό έχουμε ένα σωρό πράγματα, μοντέρνα ας πούμε, έχουν Κουρδικό πρόγραμμα, έχουν ένα πρόγραμμα γκέι. Δηλαδή τα παιδιά τα οποία είναι γκέι τους έχουν δώσει πρόγραμμα. Δεν είναι μόνο αυτό είναι ότι και τα άλλα παιδιά τους αντιμετωπίζουν τους διαφορετικούς πολύ καλά. Πολύ καλύτερα. Αυτό είναι μια πολύ μεγάλη διαφορά. Καλύτερη βελτίωση δηλαδή. Το πρόβλημα δεν είναι στους νέους, το πρόβλημα είναι στους μεγάλους. Αυτό είναι το πρόβλημα. 

Θέλω να ρωτήσω αν ακούτε Τουρκική μουσική, και για Τουρκικά φαγητά βέβαια...

Τουρκική μουσική δεν ακούω, μ' αρέσει πάρα πολύ η Οθωμανική μουσική. Γιατί όπως ίσως ξέρεις η Οθωμανική μουσική είναι και μουσική που μετέφερε επίσης και την Βυζαντινή μουσική και την εκκλησιαστική μουσική. Μ' αρέσει πάρα πολύ αυτή.

Τα τουρκικά φαγητά, φυσικά μ' αρέσουν πάρα πολύ. Tα μαγειρεύουν πολύ πιο ελαφρά απ ότι εδώ, τα ίδια φαγητά στην Ελλάδα. Tο μόνο πράγμα που έχω παράπονο απ την Τουρκία είναι το ότι δεν έχουνε χόρτα πολύ. Έχει στη Σμύρνη. 

Mπορείτε να βρείτε και χοιρινό;

Ναι μπορώ, στο Dolapdere υπάρχει ένα ωραίο μαγαζί το οποίο λέγεται Κοσμάογλού και έχουνε και τα δικά τους γουρούνια επίσης και έχουνε και πολύ καλή τιμή. Κανένα πρόβλημα!

Πηγαίνετε στην Ελλάδα;

Ναι, πηγαίνω κάθε χρόνο. Περνάω πάντα σχεδόν όλα τα καλοκαίρια μου στην Ελλάδα. Επίσης ζω και στο Burgazada. Οπότε έχω και ένα μέρος και είμαι το καλοκαίρι εκεί και τις διακοπές πηγαίνω στην Ελλάδα. Στο νησί μου δηλαδή. Έχω δυο νησιά, το ένα εδώ στο Burgazada και το άλλο στην Ελλάδα που είναι η Ιθάκη...

Τι λέτε για τα Ελληνοτουρκικά ζευγάρια;

Ήμουνα κι εγώ ένα ζευγάρι τέτοιο. Aπο προσωπική εμπειρία... Για παράδειγμα, για το παιδί. Στην Ελλάδα αυτό το πράγμα πλέον έχει λίγο ξεπεραστεί και είναι επιλογή της γυναίκας το αν θέλει παιδί. Η γυναίκα το κάνει το παιδί. Αλλά σ αυτό το πράγμα είδα οτι ο Τούρκος σύζυγος είχε μια πολύ έντονη επιθυμία που δεν θα την έβρισκες σ' έναν Έλληνα δηλαδή ήτανε μια πολύ βαθιά διαφορά. 

Δηλαδή αυτό που λέμε ''αυταρχικός";

Ναι, αυτό. Eγώ δεν το ήξερα αυτό δεν μπορούσα να το φανταστώ. Είδα δίπλα μου οτι πάρα πολύς κόσμος είναι έτσι. Ήταν κάτι τ' οποίο δεν το ήξερα δεν το είχα προσέξει. Είναι εντελώς διαφορετικό αυτό και πολύ βαθύ και νομίζω οτι υπάρχουν πολλές τέτοιες διαφορές. Mοιάζουμε, κάνουμε, δείχνουμε αλλά υπάρχουν και βαθιές διαφορές πολιτιστικές, ιστορικές. Δηλαδή δεν είναι εύκολο, το μυαλό είναι διαφορετικό αν και νομίζω οτι μπορούμε να συνεννοηθούμε πολύ καλύτερα απο οποιουσδήποτε άλλους. Εγώ και στην Αγγλία κάναμε μόνο με τους Τούρκους παρέα. Αλλά μέχρι ενός ορισμένου σημείου απο 'κει και πέρα βλέπεις οτι υπάρχουν διαφορές. Και ανάλογα με τον άνθρωπο ξέρεις βλέπεις πόσο πολιτισμένος είναι, πόσο τα έχει ξεπεράσει αυτά πόσο τα έχει ξεπεράσει γιατί κι εμείς σαν Έλληνες έχουμε διάφορα άλλα περίεργα που μπορεί για τους Τούρκους να είναι κάτι πολύ απαράδεκτο. Υπάρχουν όμως μεγάλες διαφορές. Μοιάζουμε πολύ αλλά δεν είμαστε ίδιοι. 

Τι θα θέλατε να πείτε σ' αυτούς που θα διαβάσουν τα λόγια σας?

Θέλω να πω στους νέους... Θέλω να τους πω οτι τους θαυμάζω πάρα πολύ και ότι έχω απόλυτη εμπιστοσύνη οτι θα τα βγάλουν πέρα κι ότι θα κάνουν την χώρα τους πολύ καλύτερη απ ότι είναι τώρα...